,,bâzı şeyler birbiriyle eştir, sözgelimi sigara dumanı ve martı sesleri, can erik ve telâş, erguvan ve kuzey, tuğla ve ekmek, isim ve yas, çeşme ve yuva,,“Doğada nokta yoktur,” düşüncesiyle, feminist, mimar, yazar Simlâ Sunay, ikinci öykü kitabında tek yazım ayracı olarak sadece “virgül”ü kullanır. Kendi deyimiyle kitabın performansı da ilhamı da noktayı devirerek çoğalan -imlâdan fazlası- “virgül”dür. Böylece öykünün edebiyattaki konumunu, öykü ânının öncesini ve sonrasını okura işaret eder. Leylâ Erbil’e selam durur. Virgül, ses ve anlatıdaki sürekliliğe de kesintiye de övgüdür. Virgül sınıfsaldır. Öykülerinde politik ve eleştirel bir tercihle yer alan eski sözcüklerde yumuşak a’ların hepsi belirgindir. İmlâ ya da harf görünendir. Tüm bunlar, Sunay’ın tartışmak istediği; mekân ve hafızası, mimarlık ve mirasları, kent ve suçları, baskı ve rejimleri, şiddet ve kurumları, göçmen ve yersizliği meseleleriyle uyumlu, son derece özgün, üst gerçekçi, biçimsel ve deneysel bir plandır. Bu planıyla da bizi arada kalmışların, başkaldıranların, hasretin, bekleyişin ve belleğin “manzara”larında gezdirir. Türkçe edebiyata yaratıcı bir sürpriz. Virgülün Şikâyeti. Simla Sunay’dan tam bir yazı hamlesi.Sema Kaygusuz
