Bendeniz, bir sessiz film piyanisti gibi dışarıdan eşlik ettim olaylara. Hayat, büyük hesabıyla akıp giderken ben, karanlık odalarda, ince dökümlerle uğraştım. Ta gençliğimden başlayarak. Sizin gibi gençlerin bugün iki saniyede elde edebildiği ortalamaları bulayım diye günlerce güneşe çıkmadım, çevreme karşı dalgınlaştım, sevdiklerimi görmedim, günah işledim. Tek isteğim, devletimizin ayakta kalmasıydı. Kaldı da. Bizim kuşak bitene kadar da kalacak. Sonrasını bilemem. Ne çalkantılı yıllar atlattık biliyorsunuz, yine atlatır mıyız, bilemem.Tomris Uyar, Yaz Düşleri Düş Kışları’nda hayatın içinden gelen, yalın, bütün olağanlığıyla akıp giden öykülere yer veriyor. Kimi kendi gündelik yaşamında türlü karabasanla mücadele eden, kimiyse yaşama dair büyük hayaller kuran karakterler üzerinden şekillenen bu öyküler, herkesin yaşadığı veya yaşayabileceği olaylara, gördüğü veya görebileceği düşlere ev sahipliği yapar.
