Sultan Abdülâziz’in on üç çocuğunun yedincisi olan Abdülmecid Efendi 1 Haziran 1868’de Dolmabahçe Sarayı’nda doğdu, Büyük Millet Meclisi tarafından 19 Kasım 1922’de hilâfete getirildi, hilâfetin 3 Mart 1924’te kaldırılması üzerine ailesiyle beraber Türkiye sınırları dışına çıkartıldı, yirmi yıl boyunca sürgünde yaşadı ve 23 Ağustos 1944’te Paris’te vefat etti. Son Halife hâtıralarını yazmaya Fransa’da, 1927 Ocak’ında başladı ve hâtıraları vefatının ardından kızı Dürrüşehvar Sultan’a intikal etti. Dürrüşehvar Sultan’ın küçük oğlu ve Abdülmecid Efendi’nin de torunu olan Prens Keramet Jah, 1980’lerde hâtıraların ilk yüz sahifesinin fotokopisini İstanbul’a getirip Lâtin harflerine nakletmesi için Süleymaniye Kütüphanesi’nin o zamanki müdürü Muammer Ülker’e verdi. Ancak, Ülker’in vefatı üzerine metnin yeni harflere nakli tamamlanamadı ve fotokopiler, Süleymaniye Kütüphanesi’nde unutuldu. Abdülmecid Efendi, yeni harflere tekrar çevirdiğim hâtıralarının bu bölümünde babası Sultan Abdülâziz’i darbecilerin katlettiğini söylüyor, İkinci Abdülhamid’den pek telâffuz edilmemiş şekilde bahsediyor ve başka kaynaklarda geçmeyen önemli bilgiler veriyor.
