Eklenerek değil, eksilerek çoğalır insan. Eksilerek Çoğalmak, kayıplar, eksiklikler ve boşluklardan yola çıkarak yaşamın ve anlatının tamamlanmamış doğasını inceliyor. Bir fotoğrafın kadraj dışı kalan kısmından yarım bırakılmış cümlelere, bir dizinin ertelenmiş finalinden Japon estetiğindeki ma kavramına uzanan geniş bir düşünce hattında dolaşıyor. Aslı Kotaman, kişisel hikâyeleri teori ve sanatla buluşturarak, tamamlanmamış olanı bir eksiklik değil, düşünceye ve soluklanmaya açılmış bir imkân olarak ele alıyor. Yazar, okuru eksikleri gidermeye değil, onların varlığıyla yaşamaya davet ediyor. Çünkü anlamı, iplik ve boşluğun birlikte varlığı kurar; dantelde bütünü yaratan ne yalnızca ipliktir ne de yalnızca aralıklar, ikisinin uyumudur.
