“Bu, bir imparatoriçenin hikâyesi; imparatorların kız kardeşi, yeğeni, karısı ve annesi olan bir kadının hikâyesi. Burada ensest ve cinayet, savaşlar ve fetihler, entrikalar ve dualar var. İyi bir hikâyede olması gereken her şeyden biraz var ve en önemlisi de bu gerçekten anlatılmaya değer bir hikâye. […] Onun kibri, sertliği, kendine hâkimiyeti ve odaklanmışlığı, onu bu alanda istemeyen erkeklere karşı bir savunma duvarıydı. Böylece imparatorluk kadınları için yepyeni bir pozisyon yarattı: Augusta.” Antik dünyanın en güçlü kadınlarından biri olan Genç Agrippina, tarih boyunca genellikle “canavar anne”, “hırslı entrikacı” ya da “zehirli dul” olarak anıldı. Ancak Emma Southon, Tacitus ve Suetonius gibi tarihçilerin kaleminden çıkmış bu klişelerin ardına bakarak Agrippina’yı yeniden değerlendiriyor. Bu kitap, Roma İmparatorluk hanedanının merkezinde yer alan bir kadının; siyasetin, propagandanın ve tipik Romalı erkek egemen tarih yazımının tam ortasında nasıl bir var olma stratejisi kurduğunu anlatıyor. Southon, imparatorluk ailesinin kadın üyelerine dair geleneksel anlatıları sorgularken, Agrippina’yı ne bir kurban ne de bir kahraman olarak sunuyor. Onu kendi çağının politik zorluklarını kavrayan, gücü kişisel cazibesinden değil, zekâsından ve soyundan alan bir figür olarak resmediyor. Bu anlatım, klasik tarihçiliğin soğuk mermer heykellerine can veriyor; hem anneliğin hem iktidarın hem de tarihin, taraflı tarih yazımının ellerinde nasıl şekillendirildiğini gösteriyor. Bu kitap; bir biyografi olmanın ötesinde, aslında Roma tarihinin en tartışmalı kadını üzerinden güç, temsil ve cinsiyet üzerine bir yeniden okuma önerisi olmakla beraber Roma tarih yazıcılığını ihtiyatla okumamız gerektiğini de bize hatırlatıyor. Emma Southon’un keskin mizahı ve tarihsel titizliğiyle birleşen bu anlatı, okuyucuya hem geçmişi hem de bugünü yeniden düşünme fırsatı sunuyor.
