Zelda Vızzvızar, o güne dek görülmüş en minik sivrisineklerden biriydi. Hayalleri ise kocamandı. Hedefi, ailesinin kanat izlerinden gitmekti. Vızzvızarlar sivrisinek sporlarının en gözde dalında unutulmaz zaferler kazanmıştı: Onlar profesyonel kulak dalışçılarıydı! Asırlardır, uyuyan insanların kulaklarının dibinde vızıldayarak rekorlar kırıyor, Gıcıkatlon’da hayranlarını büyülüyorlardı. Ancak Zelda’nın önünde bir engel vardı: Kendisi ne kadar minikse, vızıltısı da o kadar zayıftı! Zelda bu “yetersizliğiyle” ailesinin yüzünü kara mı çıkaracaktı? Yoksa aileden olmak, bundan fazlası mıydı? Yokhayvanlar’la küçük okurların gönlünü fetheden yazar, illüstratör Ece Çiftçi yeni kitabında zayıf sanılan bir yönün nasıl özgün bir güce dönüşebileceğini gösteriyor. Her şeyi tek bir biçimde yapma fikrine meydan okurken, kendi yolunu hayal gücüyle çizmenin ve oyunu keyifle oynamanın değerini hatırlatıyor.
