Yakın gelecekte, bir devlet memuruna hayalindeki maaş teklif edilir ancak hangi projede çalışacağını bir süre sonra öğrenir. Yeni kurulmuş bir bakanlık, tarihin farklı dönemlerinden “göçmenleri” toplayarak zaman yolculuğunun hem beden hem de uzay-zaman dokusu açısından olanaklı olup olmadığını araştırmaktadır. Memura “köprü” görevi verilir: Görevi, “1847” ya da Komutan Graham Gore olarak bilinen bir göçmenle birlikte yaşamak ve ona rehberlik etmektir. Tarihe göre Komutan Gore, Sir John Franklin’in 1845’teki talihsiz Kuzey Kutbu seferinde ölmüştür. Dolayısıyla baldırlarını örtmeyen bekâr bir kadınla yaşamak, “çamaşır makinesi”, “Spotify” ve “Britanya İmparatorluğu’nun çöküşü” gibi akıl almaz kavramlarla çevrili olmak onun için fazlasıyla kafa karıştırıcıdır. Yine de keşfetme arzusuyla, günde yedi sigaralık alışkanlığıyla ve kaotik ama sevimli diğer göçmenlerin desteğiyle yeni hayatına kısa sürede uyum sağlar. Bir yıl içinde, köprünün başlangıçta yalnızca “katlanılmaz bir ev arkadaşı ilişkisi” olacağını sandığı durum, çok daha derin bir şeye dönüşür. Bakanlığın projesinin gerçek yüzü ortaya çıktığında, köprü kendini beklenmedik, tutkulu bir aşka kapılmış bulur ve bu aşkın, hayal edemeyeceği sonuçları olur. Onları bir araya getiren seçimlerle yüzleşmek zorunda kalan köprü, sonunda yaptığı bir sonraki şeyin geleceği değiştirip değiştiremeyeceğine, dahası buna inanıp inanmadığına karar vermek zorunda kalır. Tarihe gömülü yaşarken, tarihe karşı koymak ne anlama gelir? Kaliane Bradley’nin yanıtı, değişen bir dünyada birbirimize borçlu olduklarımıza dair unutulmaz, ışıl ışıl bir anlatıdır.
