Sabah erkenden uyandım. Bu güneşli sabah yeni bir hayata başlamak için biçilmiş kaftandı. Uzun zamandır yapılmayı bekleyen bir yolculuğa çıkmanın zamanı geldi. Balkondaki kumrularım için mahallenin marangozundan güzel mi güzel bir yuva yaptırdım. Parmaklarım bütün gece bir şarkı besteler gibi durmaksızın çalıştı. Zihnimden, kalbimden, ruhumdan akıyordu sözcükler. Sonra her cümle geçtikleri süzgeçlerden acılar, sevgiler, özlemler eklenerek büyüyordu. Daktilom çalışadursun, benim kafesimdeki yalnızlığım ve yıkkınlığım mutlu sona eriyordu. İlham, bir yazarın kaleminden süzülen, her satırda yeniden doğan bir güçtür. Hasat zamanıdır; toprak neyi saklamışsa şimdi gün yüzüne çıkacaktır. Hikayeler, geçmişin izlerinden mirası devralır, zamanın içinde yol alırken, bir mahalle maçının heyecanıyla, bir limon ağacının gölgesinde soluklanır. Bu hikayelerde, yeniden doğmanın, köklerle buluşmanın ve ilhamın peşinden gitmenin gücünü hissedeceksiniz. Yazarın şairane ruhunu, zamanla yoğrulmuş miras değirmeninin sesiyle hissedecek, üşümüş ve ıslanmış iki kalbin hüznüne, iyileşmeyen yaraların izlerine, karnı tok ama ruhu aç insanların açlıklarına tanıklık edeceksiniz. Sürmeli kervan gibi, geçmişten günümüze doğru göç yolculuğuna çıkacak, her adımda dünyaya ve insana dair yeni bir bakış açısı kazanacaksınız. Bir limon ağacının gölgesinde dinlenirken, içsel bir dönüşümün kapılarını aralayacak ve hayatın anlamını yeniden keşfedeceksiniz. Doğanın ve insan ruhunun derinliklerine dalarken, her kelime, bir rüzgâr gibi ruhunuza dokunacak, bir çiçeğin tomurcuğundaki güzelliği fark etmenizi sağlayacak.
