Kâinat, onun teninden geçip kalbine yerleşti. Ve o an, her şey sustu.Bir his doğdu içinden; adı olmayan, zamansız, sınır tanımaz bir his...Çocukluk kadar saf, aşk kadar yakıcı, hakikat kadar güçlüydü.Ellerinin titremesi korkudan değil, ruhunun uyanışındandı.Bir ses fısıldadı derinlerden:“Direnme artık. Sen, hatırlamaya geldin.”Dyla, modern dünyanın parıltısında kaybolmuş, kendine yabancı bir kadın...Lüks, alkışlar, maskeler...Hepsi bir yanılsama.İçinde kapanmayan bir yara, unutulmuş bir kalp atışı saklı.Ve gün gelir, o ses yeniden fısıldar, yıllardır susturduğu tarafını çağırır Dyla’nın...Tam o anda, bir kapı aralanır; iki dünyanın sınırında, gerçek ile görünmeyenin kesiştiği çizgide: Velenor.Aşkın adaletle, kalbin hakikatle buluştuğu bir geçit...Zamanın durduğu, maskelerin düştüğü, kalbin fısıltılarının yankılandığı bir diyar...Orada para yok, unvan yok, kimlik yok. Sadece bir kadının kendi gerçeğiyle yüzleşmesi var.Ve o yüzleşmede bazen insan bir başkasını ararken...Kendi ışığına kavuşur. Velenor; aşkı anlatan değil, yaşatan bir roman.Okuduğunuzda, kalbin derinliklerinde yankılanacak bir soru bırakacak:“Ben, kendi Velenor’uma varmaya hazır mıyım?”
