Sait Faik Abasıyanık, yalnızca 48 yıl süren ömrüne sonsuzlukta yankılanan eserler sığdırdı. Baktığı her görüntüde, her canlıda, tabiatta, insan ruhunda, bir martıda, bir balıkçının ellerinde ya da bir köy kahvesinde hep hikâyeyi aradı ve buldu. Henüz lise yıllarında eline aldığı kalemi, ölümüne dek bırakmadı. İnsanları güzelliklerle dolu bir dünyada görme arzusunu, tüm tazeliği ve canlılığıyla okuruna hissettirdi. Çağdaş Türk öyküsünün kurucu isimlerinden biri olan Sait Faik Abasıyanık, doksan yıl önce nasıl bir başlangıç noktasıysa, bugün de hâlâ, yazınsal yeniliği müjdeleyen bir kaynaktır. İlk baskısı 1936 yılında yapılan Semaver’de, yazarın 1934-1940 yılları arasında yayımlanan öyküleri yer alıyor. Bu kitapta bulunan “İpekli Mendil”, “Bir Kıyının Dört Hikâyesi”, “Meserret Oteli”, “Stelyanos Hrisopulos Gemisi”, “İhtiyar Talebe” ve kitaba adını veren “Semaver” gibi zamansız öyküler, Semaver’i yalnızca bir ilk öykü kitabı olmanın ötesine taşıyarak edebiyatımızın klasikleri arasına yerleştiriyor. Bir yaylı hatırlıyorum. Hayvan, yol ve yulaf kokan keçelerin üzerinde çocukluğumun sevgilisini, yumuşak ve tombul avuçlarıyla, yolun iki tarafında uçan kuşları alkışlar görüyorum. Sonra yine çocukluğumun sevgilisini, bir deniz kenarında lacivert ve sıkı robunun içinde dolaşır seyrediyorum. Korku, yol boylarınca etrafımı sarıyor, önümde uzuyor. Sevmekten korkuyorum. Başka arzular, ihtiraslarla atıldığım yolda beni avare ve çırılçıplak, başı her manada boş bırakacak yalnız bir şey olduğunu biliyorum ve ondan karanlıktan, riyadan, zulümden, hürriyetsizlikten korkar gibi ürküyorum.
