Maziye mühürlü satırlar... Her biri bir veda gecesinden, her biri bir hasret sabahından iz taşıyor. Bu kitap, bir ayrılığın ardından susmayan duyguların, içime işlemiş sessiz çığlıkların aynasıdır. Elveda denmiş ama unutulmamış her an, kalemime can verdi. Ben bu sayfalarda sadece bir şiir değil; bir kalbin yıkımını, yeniden doğuşunu ve adaletin içimdeki izini bıraktım. “Beni en çok kim terk ettiyse, ona en güzel satırları ayırdım.” Bir kaybolan dostluğun ardından, Bir kaybolan zamanın ve bir unutulmuş kalbin ardından… Her mısra, ayrılığın sessiz çığlığıdır. Her satır, zamanla sararmış bir hatıradır. Bu kitap, hasretin ve bekleyişin satırlara yazılmış en derin hali, adaletin karanlık gölgelerinin izinde yazılmış bir itirafıdır. Ve siz, bu satırlara gözyaşınızı bırakmadan giremeyeceksiniz. Her dize, geçmişin anılarına mühürlenmiş birer yaşam kaydıdır. Ve her satırda, bir vedanın hüznü, bir hasretin öksüzlüğü var. Ben hâlâ bıraktığın yerdeyim.
