Aşk bir intiharken kırılmış bir ihtimaldi affetmek. Eyşan Akay, hayata dair keskin çizgileri olan bir kadındı. Kalbini kazanmaya çalışan adam ise iki yaşam arasında sıkışıp kalmıştı. Onu sevmesindeki en büyük engel bizzat kendisiydi ve kendisine rağmen sevdi, ona güvendi. Oysa hiçbir şey göründüğü gibi değildi. Ortaya çıkan gerçekler, aşklarını bir mum gibi yakıp ağır ağır tüketti. Kalplerini birbirine bağlayan hisler, artık bir idam ipinin ruhlarına dolanan ilmeği hâline gelmişti. “Göğsüme bir yabancının izleri, zihnime bir yalancının hatıraları kazınmıştı. Yitiriyordum, ona kandığım her an, kendimi varlığında yitiriyordum.”
