Hayallerden utanılır mı? Utanılacak bir şey midir hayal kurmak? Kaybolan hayallerimiz nereye gider peki, hapis mi kalırlar zihnimizde bir yerde? Kimi zaman cevapları bulmak için uzak yollara gitmek gerekir. Bir köye belki. Kocaman bir çınar ağacının dallarına asılı rengârenk ampullerin ebruli ışıklarla aydınlattığı bir köy meydanına... Köy kahvesindeki radyodan gelen cızırtılı şen bir şarkı, çay bardaklarında gezinen kaşıkların şıkırtısı ve ıhlamur ağaçlarının mis gibi kokusu... Belki köyün bir delisi vardır size yardım edecek. Deli midir, bilge midir emin olamadığınız… Susarak konuşan o adam hani. Size sustuklarınızı konuşma cesareti veren. “Toprak hayır diyor mu tohuma? Ya da ağaç hayır mı diyor yağmura? Çiçek reddediyor mu arıyı?” Omzumu sıktı elleri, “Almak-vermek dengesidir bu oğlum. Verdiğin kadar almayı da bileceksin.” “Amaan oğul, yaşadığın yıl sayısının ne önemi var, keşke herkes yaptığı iyiliklerin sayısıyla anılaydı... Kötüler hiç büyümeyeydi, küçüle küçüle yok olaydı hepiciği...” “Bak evlat, bu dünyada herkesin ama herkesin başkalarından güçlü olduğu bir özelliği vardır. Senin de var ve sen bunun bir güç olduğunun farkında değilsin.” Bu kitap, sizin herkesten güçlü olduğunuz özelliğinizi bulmanız için bir modern zaman masalı. İçinizdeki çocukla beraber çıkacağınız bir yolculuk. Unutulanları hatırlamak, kaybolanları bulmak için.
