Kasnak: Gündelik Hayatın Şiirsel Alan Hafızası Anlatıları, bireysel ve kolektif hafızanın gündelik deneyimlerle yeniden dokunduğu şiirsel alanları kayda geçirir. Bu katmanlı oluşum; nenenin aşevinde mayalanan hamurdan, ada melteminde çarşafa vuran güneşe, bir müze resminde lûk lûk dökülen sütle canlanan soğuk bir çocukluk sahnesinden, emekleyerek çıkılan piramide; badem ağacıyla açan kadından, tarladaki buluntuyla yüzleşen insanlığa kadar uzanır. Kasnak, bu karşılaşmalarda beliren yeni hatırlama biçimleriyle hafızayı yeniden şekillendirir; büyük anlatıların gölgesinde kalan gündeliğin bilgeliğini görünür kılar. İnsanın, doğanın ve kültürün birlikte onarılabileceği bir şiirsel mekân inşa eder. İklim ve kültür krizlerinin yarattığı kopuşlara karşı, unutulmuş romantik duyarlılığı bir yeniden bağ kurma, empatik farkındalık ve direniş yöntemi olarak önerir.* * *Benim de kahkahalar arasında şölenlere şarap taşıdığım, tanrı katında kutsal ayinlere katıldığım, suya karışıp yatak aradığım, gömü hediyesi gibi bir ölüyle toprağa bırakıldığım, zamanla dağıldığım, parçalarımı birleştiren ellerde evirildiğim, bir hikâye anlatıcısının dilinde dirildiğim, bir buluntu gibi yeniden gün yüzü gördüğüm oldu — benden yansıyan kendine uzun uzun bakışını sevdim en çok. Uyanıyor sen baktıkça boynumdaki hayvanlar. Tarlaya dönüyoruz. Aşk, unutulmuş tarım.
