“Roza ona hiç inanmıyordu, olmadığını söylüyordu ama o korsanın bir kalbi olabilir miydi? Çünkü Roza’nınki gibi cesur bir yürek bir kalpsizin uğruna harcanmazdı ya...” Roza ve ailesi, su kıtlığının yaşandığı Moğala bölgesinden uzaklaşmak için Eros isimli gemiyi seçmiştir. Tatlı suyun olduğu bölgeye gitmek için başladıkları gizli seyahat, umulmadık bir gecenin perdesini aralar. Ansızın ortaya çıkan korsanlar tüm konukları esareti altına almak için bu gemiye binmiştir. Yaşanan bu karşılaşma, yolculuğun kötü niyetlerle gölgelendiğinin habercisidir. Kalbi kadar büyük cesaretiyle Roza, bu korsanlara meydan okuduğunda gemideki yolculuğu hayal edemediği bir noktaya sürüklenir. Ailesini görmeyi bile elinden alan bu korsanlara karşı Roza’nın tek istediği savaşmaktır fakat içlerinden birisi vardır ki okyanusun ortasında o korsana karşı Roza’nın kalbi günden güne erimektedir. Kalpsiz olduğunu düşündüğü korsan Elvis, ona bazı fırsatlar tanır ve Roza için iyilikle kötülük tanımı değişmeye başlar. Kendisi için esaret, artık gemide geçirdiği bu günler değil, aklı ile kalbi arasındaki bulanıklıktır. “Sen böyle, olduğun gibiyken, kusursuzken ama buna rağmen gün gelecek insanlar sende bir kusur aramak için çabalayacakken bu gemideki kimsenin senin yaptıklarını yapma cesareti olmadığını hatırla. Sen kusursuzdun, benim aksime.”
