“Rotamız ne olursa olsun, eskiden yaptıklarımızın ve eskiden olduğumuz kişinin gölgesi, bir lanetin inadıyla bizi takip eder.” Juan Belmonte, Şili’nin güney kıyısında, geçmişin yükünden uzakta sade bir yaşam sürmektedir. Ancak eski bir gerilla ve ajan olarak sahip olduğu tecrübe, onu zaman zaman geçmişin gölgesine çeker. Bir gün aldığı bir telefonla yeniden harekete geçmek zorunda kalır: Bu seferki iş, vaktiyle Pinochet ordusunda görev almış, sonradan mahkûm edilerek hapsedilmiş biriyle ilgilidir. İkinci Dünya Savaşı sırasında SS birliklerinde görev alan Kazakların soyundan gelen bu işkenceciden nefret etmek için Belmonte’nin ayrıca kişisel sebepleri de vardır. Hikâyenin Sonu, Luis Sepúlveda’nın ustalıklı diliyle, bireysel geçmişle politik hafızayı, Latin Amerika’nın karanlık dönemleriyle Rus Devrimi’nden gelen izleri birleştiren çarpıcı bir politik gerilim romanı. Belmonte dağlara bakarak ama onları görmeden bekledi. Aklına gelen tek şey, kayıp bir albümdeki fotoğraflar gibi art arda gele görüntülerdi ve hepsinde Veronica vardı. O sabah, bir parkın yapraklı ağaçları altındaki siyasi bir mitingde ona yaklaşmış ve ondan ayrılmak istemediğini anlamıştı. Akşam onun yüzünü ellerinin arasına aldı, kırmızı dudaklarına dokunana kadar yaklaştırdı ve aşkın mümkün olduğunu anladı...
