1970’lerden 2000’lere altı kahraman anlatır Hep Sondan Başlar’ı. Büyükada, İstanbul, Bern, Paris, Milano ve Londra’da iç içe geçer hikâyeler, yaşamöyküleri ve aşklar. Burada hangi hikâye esas olandır, hangi kahramanın anlattığı gerçek, hangi anı kime aittir, bilinmez. Belki de “Yaşamöyküsü yazarak geçmişte yaşamak, geleceği durdurup güvende kalmanın en kolay yoludur?..” Taçlı Yazıcıoğlu her bir karakterinin dilini-derinliğini, yaşamını-kavşaklarını, söylediklerini-söyleyemediklerini öyle incelikli anlatır ki, roman aşkla başlar, ülkenin modernleşme yıllarını fona alırken varoluşsal soruları savurur ve biz okurları inanılmaz bir sona kavuşturur. “Kahramanlarının bütün çarpıklık ve ters düşmelerinin derininde yine bir kişi ve birey olduklarını ancak özgün bir romancı gösterebilir. Taçlı Yazıcıoğlu da bunu yapıyor.” – Önay Sözer “Hayatlarımıza sızan hayatlar, ‘o köşeyi dönmeseydik’ olacaklar, travmalarımızın derin izler düşürdüğü kişiliklerimiz, yakamızı bırakmayan ‘geçmiş’, kendimizi koruma ve koruyamama biçimlerimiz… Bence muazzam bir derinlikle işlenmiş bunlar.” – Sevilay Çelenk “Taçlı Yazıcıoğlu’nun karakterleri de o kadar ikna edicidir, bildik bir hikâyeyi o kadar güzel anlatırlar ki, insan her ne kadar bambaşka bir hayat yaşamış olsa da kendini o olayların bir parçası hisseder… Ve evet, yazarın keskin bir üslubu var! Onu hemen ayıran bir üslubu.” – Çiğdem Erkal
