“Biz birbirine âşık iki ruh… Zaman araya girdiği için utanıp geri çekildi.” Eşyaların ruhu olduğuna inanan ve bulduğu eski eşyaların sahipleriyle yürek diliyle hasbıhal edebilen Azat kendisini “Hasta Eşya Şifacısı” olarak tanımlamaktadır. Genç adamın hayatı bir gün yine eskiciden aldığı antika çerçevenin içindeki siyah beyaz bir fotoğrafla altüst olur. 1942 yılının İstanbul’undan bakan Levida’nın gözleri, aradaki yetmiş yıllık zaman perdesini aralar; bakışları Azat’ın kalbine dokunur. Ve bu dokunuş, zamanın ötesinde, zamana inat bir aşka dönüşür. Elinde yalnızca bir isim ve bir tarih ile aşkının peşine düşen Azat’ın bu yolculuğu onu 1940’ların İstanbul’unda, zengin bir Yahudi ailesinin Varlık Vergisi yüzünden savrulduğu ateşin tam ortasına çeker. Bu ateşin harının kendisine de dokunacağından habersizdir Azat. İki zamanın, iki kaderin birbiriyle buluştuğu bu roman, kaybolmuş hayatların izinde yürüyor ve aşkın, kaybın, eşyaların hafızasında gizlenen sırları anlatıyor. Yazar Serhat Güven Hasta Eşya Şifacısı’nda, okuru zamanın sınırlarını aşan unutulmaz bir hikâyeye davet ediyor.
