Anthony Burgess bu çok katmanlı karşı-ütopyacı romanında karanlık bir yakın gelecek vizyonu ortaya koyar. Sonuçları küresel ölçekte hissedilen aşırı nüfus artışının yol açtığı kıtlık ve açlık Birleşik Krallık’ı da etkisi altına almış, yamyamlık ülkenin dört bir yanına yayılmıştır. Hükümet ise nüfus artışına çözüm olarak eşcinselliği ve kısırlaştırma operasyonlarını teşvik etmekte, düzmece savaşlara başvurmaktadır. Burgess, T. R. Malthus’un nüfus kuramını hicvederek, doğum oranını kontrol etmeye girişmek gibi aşırı önlemlerin beyhudeliğine işaret eder. Kaosun hüküm sürdüğü, ahlakın muğlaklaştığı bu dünya, okuru uygarlığın kırılganlığına ve insanın sınırlarına dair nahoş gerçeklikle yüzleştirir. IV. yüzyılda yaşamış heretik keşiş Pelagius ile çağdaşı Aziz Augustinus arasındaki ihtilaf romanın ana eksenini oluştururken, tarihin döngüselliği de sık sık vurgulanır. Pelagius insanın doğasının özünde iyi olduğunu ve insan iradesinin özgürlüğünü savunur. Augustinus’a göre ise her türlü iyilik Tanrı’dan gelir ve Tanrı’nın iradesinin her insan için belirlediği yazgıyı hiçbir şey değiştiremez. Tarih de bu iki karşıt görüşün ağır bastığı evrelerle, ikisi arasındaki bir ara evrenin sürekli yinelenmesinden ibarettir.
