Sanat tarihi öğrencisi olan isimsiz anlatıcı gotik nüleri ve ortaçağ sanatının hayal gücünü oluşturan unsurları araştırmak üzere bir Avrupa şehrine taşınır. Bir süre için kiraladığı iki katlı daire akademisyen Pascal ve ressam eşi Agnes’e aittir; evi tutarken kendisinden tek istenen şehre uğradığında üst kattaki stüdyoda kalacağı söylenen Agnes’in ziyaretlerine izin vermesidir. Etkileyici ve gizemli bir kişiliği olan Agnes ile anlatıcının ayaküstü karşılaşmalarla, sanat üzerine kısa sohbetlerle başlayan ilişkisi giderek derinleşir. Agnes, buluşmalarında artık gençliğine, ailesine, evliliğine dair anılarını paylaşmaktadır ve anlaşılan o ki dışarıdan imrenerek bakılan sakin hayatlarda pusuda bekleyen fırtınalar; mutlulukla kırgınlık, dâhilikle delilik, hoşnutlukla karmaşa arasında ipince bir çizgi vardır. Ayşegül Savaş, sade ve incelikli bir üslupla ördüğü, büyüleyici bir atmosfere sahip bu romanında sanatta ve hayatta göz önüne serilenler ile gizlenenler arasındaki ayrımı ustalıkla ele alıyor . “Beyaza Beyaz, iddialı bir palet.”–The New York Times “Harikulade, altından hızla akan çalkantılı suları maskeleyen opak bir buz tabakası kadar zarif.” –Lauren Groff “Ortaçağda derinin kendisi, gizli içsel hayatı örtmek için gerilmiş bir battaniye olarak görülüyordu, diye yazıyor Ayşegül Savaş. Beyaza Beyaz da benim için okudukça tabaka tabaka açılan bir deriyi soymak gibiydi; hassas, gizemli ve derinlikli bir kitap.” –Marina Abramović “Son derece zarif, zeki ve özgün bir yazardan muhteşem bir roman.” –Sigrid Nunez
