UMAY Bazı hikâyeler anlatılmaz, yaşanır. Ama yaşanan her şey anlatılmalı mıdır? Bilmiyorum. Bildiğim tek şey, bir kere başladıysan geri dönüşün olmadığı. Bunu ben seçmedim, ama yazdım. Yazdıkça gerçek mi, yoksa sadece bir kâğıt üzerinde mi var olduğunu anlayamaz hale geldim. Siz de öyle olacaksınız. Şimdi okurken, bazı cümlelerde durup düşüneceksiniz. ‘Bunu gerçekten ben mi düşündüm, yoksa bana düşündürülen mi?’ diye soracaksınız. İşte o zaman, biz aynı yerde olacağız. • Gecenin karanlığında kulağına fısıldayan o ses… Gerçek mi, yoksa sadece bir hikâye mi? • Umay, dedesinin anlattığı masalların içinde kaybolurken bir gölgeye mi dönüşüyor? • Dedelerimiz bizi korumak için bazı hikâyeleri yumuşattı. Umay, gerçeği öğrendiğinde korkunun bambaşka bir yüzüyle karşılaştı. AYANA Bu hikâye bir hatırlayış… Ama kimin hatırladığı gerçekten önemli mi? Bazen geçmiş dediğimiz şey bize ait değildir, fakat onu yine de sırtımızda taşırız. Bazen bir ismi ilk kez duyduğumuzu sanırız; ama o isim çok daha önce, belki bir fısıltıyla zihnimize kazınmıştır. Gerçek ile kurgu arasındaki sınır, sandığınız kadar belirgin değildir. O yüzden neye inanacağınızı seçmeyin. Çünkü seçim yaptığınız an, gerçeğiniz sizi bulacaktır. • Ayana gerçek mi? Kurgu mu? Yoksa hepimizin içinde yaşayan bir varlık mı? • Yerçekimi gibi en derin inançlarınızın bile, anlık kırılmalarla değişebileceğini fark ettim. • Bazı isimler sadece bir kelime değildir. Onu söylediğinde ya bir kapı açarsın… Ya da asla kapanmayacak bir kâbus. MUSTAFA Ben oyunlar oynadım. Hep oynadım. Ama bu bir oyun değil. Umay ne yazarsa yazsın, Ayana ne söylerse söylesin, bazı şeyler sadece vardır. Siz inanmayı bıraksanız da var olmaya devam ederler. Bazı isimleri hiç söylememek gerekir. Bunu hatırlayın. Ve size önerim; benim bölümümü lütfen gece 23:00’den sonra okumamaya çalışın. “Bazı isimler sadece kelime değildir. Onlar birer çağrıdır.” Ve şimdi, siz de içindesiniz. • Alkız’ı hiç duydun mu? Peki ya karabasanı? • Bir hikâyenin içinde kayıp mı oldum, yoksa o hikâyeyi yazan mı oldum? • Umay, artık gözlerini kapattığında karanlığı değil, Ayana’yı görüyor. • Ayana… Fısıldayan bir ses mi, yoksa unutturulmuş bir gerçek mi?
