Günümüz Amerikan edebiyatının önemli yazarlarından Alice Walker, kült romanı Renklerden Moru’ndan sonra bu kez köklere, atalara ve aşkın binlerce yıllık yankısına dönüyor. Güney Amerika’nın ormanlarından modern San Francisco’ya; Afrika’dan kopup gelen hafızalardan kadınların derin iç dünyalarına uzanan bir çizgide, Renklerden Moru’nun karakterleri Celie ve Shug’ın gölgesi bu kez başka insanların hayatlarına değiyor. Atalarımın Evi’nde bütün karakterler kendi çalkantılı yaşamlarıyla baş edebilmek için atalarının acımasız hikâyeleriyle yüzleşmek zorunda. Walker’ın “son beş yüz bin yılın romantizmi” dediği bu büyülü anlatı; mitolojiyle hafızayı, aşk ile iyileşmeyi, kişisel geçmiş ile kolektif olanı buluşturuyor. Her karakter, kendi yarasını anlamaya çalışırken aynı soruyu soruyor: Aşk sadece şimdiye mi aittir, yoksa geçmişin içinden mi gelir? “Bu romanın zenginliği şaşırtıcı, hatta baş döndürücü. İçinde yüzlerce tema ve konu dönüp duruyor; onlarca karakter, zaman ve mekânın girdabı… Hiçbiri yüzeysel değil: Tüm karakterler tutkulu birer aktör ve acı çeken bireyler. Konuştukları her şey çok önemli, gerçekten hayat memat meselesi. Dostoyevski’nin karakterleri gibi; durmadan büyük ahlaki soruları ortaya atıyor, birbirlerini özbilgiye, dürüstlüğe, hayata katılmaya doğru itiyorlar.” — Ursula K. LeGuin
